Γιατί να νοιαστούμε για τους δημοσιογράφους; από Augustine Zenakos

Ειδικά όταν αυτοί δεν νοιάστηκαν για εμάς, δεν μίλησαν, ήταν αυτοί που ήταν, ήταν διαπλεκόμενοι, αλαζόνες, ακατάλληλοι, αμόρφωτοι, ανίκανοι, φτηνοί…

Για τους εξής λόγους:

Επειδή αυτοί που απολύονται είναι οι άλλοι.

Επειδή αυτοί που απολύονται είναι οι καλύτεροι.

Επειδή δεν απολύονται όσοι παίρνουν 10.000 ευρώ τον μήνα αλλά όσοι παίρνουν 1.000 – 1.500.

Επειδή οι των 10.000 τον μήνα είναι αυτοί που κατάντησαν έτσι τις εφημερίδες.

Επειδή οι των 1.000 ευρώ τον μήνα είναι αυτοί που θα έπρεπε να διαβάζετε περισσότερο και που απολαμβάνετε περισσότερο όταν τους διαβάζετε.

Επειδή οι απολύσεις όχι μόνο δεν θα «εξυγειάνουν» τα ΜΜΕ αλλά θα τα ευτελίσουν κι άλλο.

Επειδή οι απολυμένοι είναι οι αδύναμοι και οι αντίπαλοί τους είναι πάλι δημοσιογράφοι – απλώς το έχουν ξεχάσει και νομίζουν ότι είναι είτε εργοδότες είτε πολιτική εξουσία.

Επειδή οι απολύσεις αυτές είναι η πρώτη τόσο καθολική εφαρμογή του προγράμματος αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων.

Επειδή η καθολική αυτή εφαρμογή απειλεί όχι μόνο πρακτικά αλλά κυρίως συμβολικά την έννοια της στοιχειώδους προστασίας στην εργασία. Προσπαθεί να την καταργήσει όχι μόνο ως αίτημα αλλά ως εννοιακή πιθανότητα.

Επειδή  η καθολική αυτή εφαρμογή είναι ιδεολογία – όχι αυτονόητη, πρακτική ρύθμιση, όπως θέλουν να σας πείσουν.

Επειδή η καθολική αυτή εφαρμογή συμβαίνει στον κλάδο που περισσότερο από όλους μπορεί να μιλήσει στο κοινό – αν τους βοηθήσουμε.

Επειδή, αν τους βοηθήσουμε, έστω και αν απολυθούν, θα έχουν λόγο στο τοπίο της ενημέρωσης της επόμενης μέρας. Και τότε η ενημέρωση θα είναι καλύτερη.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι πάνω από όλα συμβολικό. Διεκδικείται λόγος εδώ, δικαίωμα στον λόγο. Η κίνηση να μποικοτάρετε όλοι το «Βήμα» αυτής της Κυριακής (να μην αγοραστεί ούτε ένα φύλλο!), το οποίο έκλεισε την ύλη του λίγο πριν τις απολύσεις, είναι μια κίνηση που δεν αφορά την άποψή σας για τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους που έχετε. Είναι μια κίνηση που αφορά τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους που θέλετε να έχετε.